Newsletter Κοινότητα EN | ΕΛ

Ετικέτα: Δικαστήρια

  • Ρεπορτάζ

    Κιβωτός: Η «βραβευμένη γεωργική σχολή» δεν ήταν ούτε βραβευμένη ούτε σχολή

    Η καταναγκαστική εργασία παιδιών είναι μία από τις βασικές κατηγορίες με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπος ο ιδρυτής της Κιβωτού, ιερέας Αντώνιος Παπανικολάου, αλλά και επτά ακόμα στελέχη της οργάνωσης. Από την πλευρά τους απαντούν ότι[...]

  • Ανασφάλεια δικαίου με τον Νόμο Φλωρίδη κατά των Παρατηρητηρίων

    Για την ίδια διάταξη και για την ίδια ακριβώς πράξη — την γραπτή ανταπόκριση από μια δημόσια δίκη — τρία δικαστήρια έχουν φτάσει σε τρεις ριζικά διαφορετικές ερμηνείες.

    Σήμερα, 24 Σεπτεμβρίου 2024, στο Θ ́ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, κατά τη διάρκεια της δίκης οκτώ πρώην στελεχών της Κιβωτού του Κόσμου, σημειώθηκε άλλη μια απόπειρα — η τρίτη τους τελευταίους μήνες — να χρησιμοποιηθεί ο Νόμος Φλωρίδη (άρθρο 31 του νόμου 5119/2024) για να απαγορευτεί στις ανταποκρίτριες και στους ανταποκριτές των Παρατηρητηρίων να καλύπτουν δίκες δημοσίου ενδιαφέροντος. 

    Συγκεκριμένα, ένας από τους συνηγόρους υπεράσπισης ζήτησε από το δικαστήριο να απαγορεύσει στο Kivotos Trial Watch να καλύπτει τη δίκη και μάλιστα να διατάξει τη σύλληψη της ανταποκρίτριας και του ανταποκριτή μας με την αυτόφωρη διαδικασία.

    H προηγούμενη παρόμοια απόπειρα σημειώθηκε στις 17 του περασμένου Ιουλίου, στο Α΄ Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων, όταν οι συνήγοροι υπεράσπισης στελεχών της Χρυσής Αυγής ζήτησαν να αποβληθεί από την αίθουσα το Golden Dawn Watch.

    Και η πρώτη παρόμοια απόπειρα είχε σημειωθεί τη Δευτέρα 8 Ιουλίου, στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Μυτιλήνης, όπου ανταποκρίτριες και ανταποκριτές της δημοσιογραφικής ομάδας του ενημερωτικού μέσου OmniaTV κάλυπταν τη δίκη των κατηγορούμενων για τη ρατσιστική επίθεση εναντίον προσφύγων που είχε λάβει χώρα στην πλατεία Σαπφούς της Μυτιλήνης τον Απρίλιο του 2018. 

    Οι τρεις αυτές απόπειρες είχαν τρεις ολωσδιόλου διαφορετικές εκβάσεις. Στη δίκη της Κιβωτού του Κόσμου, το δικαστήριο — προς τιμή του — απέρριψε το αίτημα του συνηγόρου υπεράσπισης, κρίνοντας ότι η καταγραφή του Kivotos Trial Watch δεν εμπίπτει στη διάταξη του Νόμου Φλωρίδη. Στη δίκη της Χρυσής Αυγής, το δικαστήριο επέτρεψε μεν την παραμονή του Golden Dawn Watch, αλλά παρέπεμψε το ζήτημα στον αρμόδιο εισαγγελέα για τις δικές του ενέργειες. Στη δίκη της Πλατείας Σαπφούς, το δικαστήριο έκρινε ότι η καταγραφή εμπίπτει στη διάταξη — η Πρόεδρος είπε μάλιστα ότι «είναι θέμα ερμηνείας» — και απέβαλε το Παρατηρητήριο. 

    Το γεγονός ότι σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, για την ίδια διάταξη και για την ίδια ακριβώς πράξη — την γραπτή ανταπόκριση από μια δημόσια δίκη —, τρία δικαστήρια έχουν φτάσει σε τρεις ριζικά διαφορετικές ερμηνείες αποδεικνύει ότι:

    Πρώτον, το άρθρο 31 του νόμου 5119/2024 είναι τόσο ασαφές, ώστε να δημιουργεί ανασφάλεια δικαίου.

    Δεύτερον, ο νόμος αυτός υποχρεώνει τα δικαστήρια να ερμηνεύουν κατά την εκάστοτε κρίση τους μια διάταξη που ουσιαστικά απαγορεύει τη γραπτή δημοσιογραφική ανταπόκριση από τις δικαστικές αίθουσες.

    Από την πρώτη στιγμή έχουμε τονίσει την αντισυνταγματικότητα αυτού του νόμου, ο οποίος περιορίζει αναίτια τη δημοσιότητα της δίκης και πλήττει ευθέως την ελευθερία του Τύπου. 

    Πλέον, έχουμε λόγους να θεωρούμε ότι τους μόνους που εξυπηρετεί η ύπαρξη αυτού του νόμου είναι αυτούς που έχουν συμφέρον οι δίκες δημοσίου ενδιαφέροντος να διεξάγονται εν κρυπτώ. Και που μπορούν να ελπίζουν ότι κάποια δικαστήρια θα συνταχθούν μαζί τους.

    Το γεγονός ότι αυτό δεν συνέβη σε όλες τις περιπτώσεις δεν είναι λόγος επανάπαυσης. Διότι συνέβη. Και θα ξανασυμβεί αν δεν καταργηθεί άμεσα το άρθρο 31 του Νόμου Φλωρίδη.

    Φίμωση των δικαστικών Παρατηρητηρίων από το υπουργείο Δικαιοσύνης

    Η τροποποίηση του νόμου 3090/2002 αποτελεί επίθεση στην ελευθερία του Τύπου.

    Η δημοσιογραφική, ερευνητική ομάδα The Manifold καταγγέλλει με τον πιο έντονο τρόπο την νομοθετική απόπειρα του υπουργείου Δικαιοσύνης να καταργήσει τη λειτουργία των Παρατηρητηρίων σημαντικών δικών δημοσίου συμφέροντος.

    Συγκεκριμένα, καταγγέλλουμε ως αντιδημοκρατικήαντισυνταγματική και ευθέως αντίθετη στην ελευθερία του Τύπου, την τροποποίηση του νόμου 3090/2002, η οποία ψηφίστηκε στις 5/7/2024 και με την οποία πλέον προβλέπεται ότι: «Απαγορεύεται η ολική ή μερική μετάδοση με οποιονδήποτε τρόπο, ιδίως μέσω της τηλεόρασης, ραδιοφώνου, διαδικτύου και γενικά οποιουδήποτε τεχνολογικού μέσου, καθώς και η κινηματογράφηση, μαγνητοσκόπηση, ηχογράφηση και αποτύπωση της δίκης σε γραπτό κείμενο μέσω ειδικού λογισμικού που μετατρέπει τον προφορικό λόγο σε γραπτό, ενώπιον ποινικού, αστικού ή διοικητικού δικαστηρίου. Κατ’ εξαίρεση, το δικαστήριο μπορεί να επιτρέψει τις ενέργειες αυτές, εφόσον συναινούν ο εισαγγελέας και οι διάδικοι και συντρέχει ουσιώδες δημόσιο συμφέρον.»

    Σε ανακοίνωσή του, μετά την κατακραυγή που έχει ήδη υπάρξει και μετά την έκδοση ανακοίνωσης από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, το υπουργείο ψέγει το κόμμα της αντιπολίτευσης ότι δεν ξέρει να διαβάσει «απλές διατυπώσεις μια ισχύουσας από το 2002 ρύθμισης» και ισχυρίζεται ψευδώς ότι το μόνο που κάνει η τροποποίηση του νόμου είναι να προσθέτει στους απαγορευμένους τρόπους καταγραφής και το διαδίκτυο. Τον ίδιο ψευδή ισχυρισμό έχουν προτάξει παράγοντες του υπουργείου και σε συναδέλφους που έχουν ζητήσει εύλογες διευκρινίσεις.

    Αυτό που το υπουργείο, ωστόσο, τεχνηέντως παραλείπει να σχολιάσει είναι ότι η κρίσιμη τροποποίηση σε σχέση με τον νόμο του 2002 βρίσκεται στην προσθήκη της φράσης «με οποιονδήποτε τρόπο», η οποία μάλιστα προστέθηκε πριν την εξειδίκευση που ακολουθεί τη λέξη «ιδίως».

    Ο νόμος του 2002 προέβλεπε:

    «Η ολική ή μερική μετάδοση από την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο, καθώς και η κινηματογράφηση και μαγνητοσκόπηση της δίκης ενώπιον ποινικού, πολιτικού ή διοικητικού δικαστηρίου απαγορεύεται.»

    Η τροποποίηση που μόλις ψηφίστηκε προβλέπει:

    «Απαγορεύεται η ολική ή μερική μετάδοση με οποιονδήποτε τρόπο, ιδίως μέσω της τηλεόρασης, ραδιοφώνου, διαδικτύου και γενικά οποιουδήποτε τεχνολογικού μέσου, καθώς και η κινηματογράφηση, μαγνητοσκόπηση, ηχογράφηση και αποτύπωση της δίκης σε γραπτό κείμενο μέσω ειδικού λογισμικού που μετατρέπει τον προφορικό λόγο σε γραπτό, ενώπιον ποινικού, αστικού ή διοικητικού δικαστηρίου.»

    Η διατύπωση αυτή και συγκεκριμένα η φράση «με οποιονδήποτε τρόπο» επιτρέπει σε κάθε δικαστήριο να απαγορεύσει στους δημοσιογράφους να καταγράφουν γραπτώς τα τεκταινόμενα της δίκης και να τα μεταδίδουν όπως επιτάσσει το λειτούργημά τους.

    Έχουμε κάθε λόγο να θεωρήσουμε ότι η τροποποίηση αυτή πλήττει ευθέως τα Παρατηρητήρια δικών, όπως το Golden Dawn Watch για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, το JackieOh Justice Watch για τη δίκη που αφορά τις συνθήκες θανάτου του Ζακ Κωστόπουλου, το Lignadis Trial Watch για τη δίκη Λιγνάδη και το Kivotos Trial Watch για τη δίκη της Κιβωτου του Κόσμου κ.ά.

    Για του λόγου το αληθές, στις 8/7/2024, σε δικαστήριο της Μυτιλήνης, η Έδρα απαγόρευσε την γραπτή δημοσιογραφική ανταπόκριση του Παρατηρητηρίου #δίκη_Σαπφούς, ισχυριζόμενη πως η τροπολογία που τέθηκε σε ισχύ με τον Ν. 5119/2024 απαγορεύει την ανταπόκριση.

    Οφείλουμε να είμαστε ξεκάθαροι: θεωρούμε ότι η καθολική απαγόρευση της καταγραφής της δίκης με οπτικοακουστικά μέσα, όπως προβλεπόταν στον νόμο του 2002, αποτελούσε ήδη μέτρο αντιδημοκρατικό και δίχως επαρκή αιτιολογία περιοριστικό της δημοσιότητας της δίκης και της ελευθερίας του Τύπου, δύο αλληλένδετων και συνταγματικά κατοχυρωμένων ελευθεριών.

    Με σεβασμό, ωστόσο, στον ισχύοντα νόμο, τα Παρατηρητήρια χρησιμοποιούν πάντοτε και αποκλειστικά τη μέθοδο των γραπτών σημειώσεων που κρατούν οι δημοσιογράφοι τους, οι οποίοι παρίστανται στα ακροατήρια.

    Η τροποποίηση του νόμου 3090/2002 με την προσθήκη της διατύπωσης «με οποιονδήποτε τρόπο» είναι προφανές ότι θέλει πρωτίστως να φιμώσει τα Παρατηρητήρια, τα οποία υπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον προσφέρουν στο κοινό τη δυνατότητα να γνωρίζει τα ακριβή τεκταινόμενα σε δίκες που έχουν άμεσες επιπτώσεις στη ζωή του.

    Ωστόσο, η διατύπωση είναι τέτοια που μπορεί να οδηγήσει σε απαγόρευση από οποιοδήποτε δικαστήριο ακόμη και της γραπτής μετάδοσης οποιασδήποτε κατά λέξη αποστροφής από τη δικαστική διαδικασία — πρόθεση που καθίσταται ακόμη διαφανέστερη από την αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου, η οποία θεωρεί ότι δημοσιότητα της δίκης σημαίνει μόνον την ανεμπόδιστη παρακολούθησή της στο ακροατήριο αλλά όχι την δημοσιοποίησή της «με κάθε λεπτομέρεια» στο κοινό. Αυτό που επιχειρείται εδώ, μ’ άλλα λόγια, είναι να αποφασίζουν τα δικαστήρια ποιες «λεπτομέρειες» θα δημοσιεύουν οι δημοσιογράφοι και ποιες όχι.

    Το σκεπτικό αυτό οδηγεί στην αυτόματη επιβολή από τις δικαστικές αρχές οποιουδήποτε περιορισμού εκείνες αυθαίρετα κρίνουν στον τρόπο με τον οποίον οι δημοσιογράφοι που παρίστανται σε μία δίκη ενημερώνουν το κοινό τους.

    Η επίθεση αυτή στην ελευθερία του Τύπου δεν θα γίνει δεκτή. Θα την πολεμήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις.